تاثیر فعالیت های تعاملی و برجسته سازی داده های متنی زبان بر یادگیری همنشین های واژگانی یادگیرندگان زبان انگلیسی

یکی از عناصر اصلی مهارت زبانی در چهار بخش گفت، شنود، قرائت و نگارش برخورداری کافی از دانش همنشین ها می باشد. این رساله به بررسی تاثیر فعالیت های تعاملی و برجسته سازی داده های متنی بر یادگیری همنشین های واژگانی پرداخته است. بدین منظور، 120 زبان آموز ایرانی که در قالب چهار کلاس در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم مشغول به تحصیل بودند به صورت تصادفی در چهار گروه مطالعه قرار گرفتند. گروه ها عبارتند از الف) گروه آزمایشی 1 (+ فعالیت های تعاملی - برجسته سازی داده های متنی)، ب) گروه آزمایشی 2 (- فعالیت های تعاملی + برجسته سازی داده های متنی)، پ) گروه آزمایشی 3 (+ فعالیت های تعاملی + برجسته سازی داده های متنی) و ت) گروه گواه. در گروه اول، 4 تمرین حاوی فعالیت های تعاملی تهیه گشته و از شرکت کنندگان خواسته شد که طی 4 جلسه به صورت دو نفره این تمرینها را انجام دهند. در گروه دوم، 4 متن حاوی 20 همنشین واژگانی برجسته شده در طول 4 جلسه به دانشجویان داده شد و از آنها خواسته شد که پس از خواندن متن ها به سوالات درک مطلب پاسخ دهند. در گروه سوم، فعالیت های گروه اول تکرار شد با این تفاوت که در این گروه متنهای استفاده شده در تمرین ها برجسته سازی شده بودند. و در نهایت، در گروه گواه، از دانشجویان خواسته شد که 4 متن ساده را در طول 4 جلسه مطالعه کرده و به سوالات درک مطلب پاسخ دهند. به طور کل، تمام گروه ها در هر جلسه تنها بر یک متن و یا تمرین تمرکز می کردند. جهت آگاهی از میزان دانش همنشین های واژگانی، پیش و پس از یادگیری از شرکت کنندگان آزمون تکمیل جمله گرفته شد. محقق آزمون ها را به صورت 20 عبارت ناقص تدوین کرده بود. نتایج t-test نشان داد که فعالیت تعاملی (گروه 1) و فعالیت تعاملی به همراه برجسته سازی داده های متنی (گروه 3) تاثیر معناداری بر یادگیری همنشین های واژگانی داشته است. به رغم این نتیجه مثبت، تاثیرمعناداری از برجسته سازی داده های متنی به دست نیامد. علاوه بر این، نتایج anova و post-hoc test نشان داد که گروه فعالیت های تعاملی و برجسته سازی داده های متنی (گروه 3) به شکل معناداری بهتر از سایر گروه ها عمل کرده است. لذا، کاربرد اصلی این مطالعه استفاده از تمرین های ارتباطی ای خواهد بود که داده های برجسته سازی شده را در بر دارد.